Mestia’da sabah -4 derecede kalkıp hazırlanmak hiç de kolay olamadı. Sabahın köründe minibüsü beklerden donmak üzereydik. Fakat minibüs bizi donmadan kaldığımız Villa Gabliani’den aldı. Hafiften başlayan karın altında yola çıktık. Kafkasların zirvesinden Karadeniz sahiline inerken şoförün agresif ve süratli kullanmasından dolayı bir sağa bir sola savrulduk.

Yaklaşık beş saatte çıktığımız yolu üç saat gibi kısa bir sürede indik. Zugdidi de bir aktarma yaparak Batum’a giden bir minibüse atladık. Zugdidi – Batum arası bilet 7 lari. Artık karlı zirveleri kıvrımlı yolları arkamızda bırakıp yeşillik içinde düz ovada Batum’a doğru hareket ettik. Minibüs Karadeniz sahilindeki bir başka şehir olan Poti’den geçtikten sonra uzun uzadıya sahil yolu başladı. Sahil yolunu çevreleyen ağaçların ve yolun solunda sıralanan küçüklü büyüklü otellerin önünden Batum’a kadar geldik. Toplamda 2 saat süren yolculuğun büyük bir kısmı Karadeniz’in bu turistik sahilinde geçti.

Gerçek anlamda kış mevsiminden yaz mevsimine yolculuk yapmıştık. Hava 18 dereceyi gösteriyordu. İlk işimiz, Mestia’da içinde tit tir titrediğimiz kıyafetleri  üstümüzden atmak oldu.

Saat 3 gibi eşyalarımızı şehrin tam merkezindeki bulunan Old Batumi’deki Hostel Globus’a koyup dışarıya çıktık. Daha önce de Hostel Globusta kaldığım ve memnun olduğum için çok fazla yer düşünmeden direk oraya gittik. Ücreti de 15 lari.

Batum’un bulunduğu Adjara Bölgesi mikro ikliminden dolayı Gürcistan’ın en turistik bölgesinden biri. Yaklaşık 120 kmlik sahil şeridi ile “Karadeniz’de denize mi girilir?” Diyenlere inat yazın turist akınına uğruyor. Yine iklimin özelliğinden dolayı burada her türlü coğrafyada yetişebilen bitki ve ağaç türü yetişiyor. Bundan dolayıdır ki çok fazla botanik bahçeleri, yürüyüş rotaları var. Coğrafi güzelliği dışında gerek estetik güzelliği, gerek mimarisi gerekse şehrin atmosferi ile Batum tam bir Akdeniz şehrine benziyor.

Batum’un en önemli yeri 1881 yılında Fransız bahçe uzmanı tarafından yapımına başlayan ve uzatılarak günümüzde 7kmyi bulan Batumi Boulevard yani Batum Bulvarı. İsmi bulvar olsa da aslında bir bulvardan ziyade eğlence ve yaşam yolu gibi bir şey. Bir tarafı Karadeniz sahilinin diğer tarafı Batum’un yerleşim yerlerinden oluşan bu geniş yürüyüş yolunda yok yok. Anıtlar, dönme dolap, paten pisti, gidiş geliş koşu ve bisiklet parkuru, denizin üstüne kurulan eğlence platformu, dans eden fıskiyeler, tiyatro, masa tenisi sahası, evlendirme binası, restoranlar, üniversite, akvaryum, yunus gösteri merkezi, gölet, liman, Teleferik ve bunun gibi birçok şeyi bu uzun bulvarda bulabilirsiniz.

Biz de en uç noktası olan ve Batum’un en yüksek dağına çıkartan teleferiğin önünden Bulvarı dolaşmaya başladık. Büyük limanın hemen yanındaki küçük balıkçı limanına vardığımızda sol tarafımızda kalan kocaman çimlik alan tam bir manzara seyir noktası.

Batum’unda diğer Gürcistan şehirlerine göre daha çok modern ve sıra dışı binalar yapılıyor. Türk İnşaat firmalarında oldukça yaygın olduğu Batum’da her an inanılmaz yükseklikte ve değişik formlarda yapı görmek mümkün. 1881 yılında yapımına başlanmasına rağmen bulvarın bulunduğumuz en geniş noktasından baktığımızda binaların yeni yapılmış olması ilginç geliyor.

Manzarada, üst katlarında dönme dolap bulunan, değişik formlarda cam kaplama dev oteller, Gürcistan’ın bütün harfleri üzerinde bulunan Alfabe kulesi, dev dönme dolap ve çok sayıda dev otel inşaatı olduğu gibi biraz daha mütevazı büyüklükte üzerinde küçük bir saat bulunan Chacha kulesi, Deniz feneri ve Ali & Nino anıtı da var.

Bunlardan en önemlisi sürekli hareket halinde kendi etrafında dönen Ali & Nino anıtı. Ali & Nino, hala kim olduğu bilinmeyen ve bununla ilgili tartışmaların devam ettiği bir kişi olan Kurban Said tarafından 1900’lü yılların başında yazılan epik aşk hikâyesi. Zamanla destanlaşan bu hikâye, bir kavuşup bir ayrılan iki sevgilinin Ali Han Şirvanşir ve Nino Kipiani’nin yürek burkan aşklarını anlatıyor. Bu epik aşk hikâyesi heykeltıraş Tamar Kvesitadze tarafından anıtlaştırılmış. Batum sahilinin tam uç noktasındaki bu 7 ton ağırlığındaki dev heykel Ali ve Nino’nun bir kavuşup bir ayrılmalarını simgeliyor. Ali ve Nino heykelleri bir daire çizerek sürekli dönüyor. 10 dakikada bir birleşiyorlar ve ayrılıyorlar. (http://www.uzaklardabiryer.com/2015/06/06/ali-nino/ )

Bulvarda ilerlediğimizde deniz tarafında platform üstünde cafelerin barların bulunduğu eğlence merkezi, diğer tarafımızı lüks oteller yer alıyor. Uzun uzadıya yolda Colonnades’i, yaz tiyatrosunu, evlendirme dairesini, süs havuzlarını, masa tenisi oynanan alanı, dans eden fıskiyeleri, üniversiteyi geçip adalet binasının ve halı sahaların olduğu bölgeye geldiğimizde artık hava kararmaya başlamıştı. Yolun yaklaşık 4kmlik bir kısmını yürümüştük bir de dönüşünü hesaplayınca çok gece kalmadan bir an önce hostel’in yolunu tutmak için döndük.

7 kmlik bulvarı baştan sona yürümek kolay bir iş değil. O yüzden Bulvarın çeşitli yerlerinde, bisiklet, paten ve akülü arabalar kiralayan yerler var. Fakat fiyatları insanları bisiklete değil yürümeye yönlendirici bir şekilde pahalı.

Hostele dönüşte şehrin ara sokaklarından geçtik. Bir şehri tanımak için, süslenmiş püstenmiş yerlerinin yanında yerli halkın yaşadığı yerleri de gezmek oldukça önemli. Ara sokaklar tahmin ettiğimizden daha bakımlı ve güzel. Başken Tiflis’in ara sokaklarından sonra biraz daha kötü beklememize rağmen yanılmış olmamıza seviniyoruz.