Dün erken yattığım için bu gün 5 gibi kendiliğimden uyandım. Daha hava zifiri karanlıkken eşyaları toplamaya başladım. 6 buçuk gibi denizdeydim. Yine çarşaf gibi deniz. Şıpır şıpır kürek seslerine radyonun sesi ve martıların çığlıkları ekleniyor. İnanılmaz huzurlu bir atmosfer.

Bu insanın ruhunu dinlendiren atfosfer saat bire kadar sürdü. Sonrasında karşı rüzgar ve dalga. Uzaktan Kemer göründüğünde biraz daha kastırıp, Kemerin burnu geçtikten sonra Çamyuva’ya geçiyim diye uğraştım fakat Kemer’in önündeki Paris batığına kadar dayanabildim. Rüzgar iyice arttı ve benim pilim sinyal vermeye başladı. Kemer sahilinde bir yeri gözüme kestirdim ve oraya doğru kürek çektim. Kındıl Çeşmesi dedikleri sahile çıkmışım.

Denizden çıktığımda saat 5’e geliyordu. Gün batmadan çadırımı kurdum, yerleştim ve tam biramı içerken iki kişi yanıma geldi. Rafet Kaya ve arkadaşı. Onlar da piknik yapmaya gelmişler. Beni görünce ne yaptığımı merak etmişler. Yaklaşık bir saat sohbet ettik.

Rafetler gittikten sonra Kemer’de yaşayan benim okuldan arkadaşım Mehmet Akbaba ziyaetime geldi. Mehmetle uzun zamandır görüşmemiştik. Bu vesile ile hasret giderdik. Toplantısı olduğu için çok oturamadı.

O akşamki ziyaretçilerim daha bitmedi. Hava karardıktan sonra çocukluk arkadaşlarım aynı zamanda akrabalarım Kıvanç ve Sezin Aytuğ geldi. Sağolsunlar Sezin hasta haliyle kalkmış gelmiş. Üstelik elleri de boş gelmemiş. Ufaktan ateşi yakmıştım. Biraz daha besleyip tavukları attık ateşe. Pişirmek için baya bir uğraşsak da sonun da pişirdik. Yemekten sonra hava iyice sertleşince onları uğurladım. Aslında biraz onlar beni uğurlamış gibi oldu.
Bütün gün başımıza musallat olan kara kedi son oyununu oynadı. Şimdi kedi severler hemen kızmasın. Kediyi besledik sevdik falan ama kapkara kedi zifiri karanlıkta çadırıma girince kızdım tabi doğal olarak. Gece yatmadan bir de kedi aradık çadırın içinde.