Dün kendime tatil ilan ettiğim için Karakurum’a gitmek için bilet almadım. Şansımı denedim. Eğer Karakurum’a giden otobüste yer kaldıysa gidecektim, kalmadıysa ertesi gün gidecektim. Nitekim yer varmış.

Orhun yazıtlarını görmek gerçekten zor. Moğol turizmi, Cengizhan heykeli, Moğolistan’ın doğal güzellikleri ve Gobi çölü üzerine kurulmuş. Buralara çok fazla turlar var. Giden çok. Bir tura yazılıyorsun, zahmet çekmeden, üç gün beş gün on günlük turlardan birine çıkıyorsun. Ama Orhun yazıtları için aynı şey geçerli değil. Zaten burayı görmeye çok da Türk gelmediği için Orhun yazıtlarına çok rağbet yok. Tur var ama nadir düzenleniyor hele benim gibi sezon sonuna kalanlar kendi turlarını kendi düzenlemek zorunda kalıyorlar.

Şimdi anlatıyorum. Ulan Batur’a geldiğinizde bir 100 km uzaklığında Tonyukuk yazıtı var. Oraya hiç bir toplu taşıma aracı gitmiyor. Ya araba kiralayacaksınız ya da taksiye bineceksiniz. O da yaklaşık 100 dolar civarı.

Orhun yazıtlarına gitmek için de Ulan Batur’un en ünlü caddesi olan Peace caddesinden 37 numaralı otobüse binip Dragon Center’a geleceksiniz. Onun önünden Karakurum’a giden otobüs kalkıyor ama günde tek sefer var o da saat 11:00 de fiyatı da 17300 tögrög.

Ben de öyle yaptım.  Sabah dokuz gibi yola çıktım. O saatte hava sıcaklığı 1°. Evet yanlış yazmadım 1°. Sibirya’da soğuğu yemeden kurtuldum derken Moğolistan’da gafil avlandım. Havanın ısınmasını beklersem öğlen 12’yi 1’i bulur o zaman da ne otobüs kalır ne başka bir şey. Yapacak bir şey yok. Dragon centre’a geldim ve atladım otobüse. Yol 7 saat ama yolların bozukluğunun altını tekrar çizmek istiyorum. Ben çocukluğumda bile Türkiye’de böyle bozuk yok görmedim. Hatta yolların bazı bölümleri çok bozuk olduğu için otobüs bozkıra çıktı sallana sallana bozkırda yol aldık. Gezi boyunca yaptığım en kötü yolculuk diyebilirim. Yolculuğun tek güzel tarafı. Bulunduğunuz coğrafyanın güzel oluşu. Bozkırlar alabildiğine büyük, manzara çok güzel, bir de hayvan çeşitliliği var ki o da insanı safarideymiş hissi veriyor. Hava da şahinler, kargalar, yerde köstebekler, fareler, tilkiler, atlar, koyunlar, develer, sığırlar, domuzlar, keçi ve buna benzer bir çok hayvan yolculuk boyunca sizi yalnız bırakmıyor.

Velhasıl sallana sallana geldik Karakurum’a. Karakurum, zamanında Çin imparatorluğuna başkentlik yapmış ve Türklerin ilk yerleşim yeri olmuş. Fakat şu an, o dönemlerinden hiç bir şey kalmamış. Oldukça küçük bir yer. Bir tapınak iki tane de müzesi var. Ayrıca bol miktarda da guesthouse’u var.

Otobüsten indim. Ulan Batur’da kaldığım guesthouse’un sahibinin tanıdığı vardı.  Ona telefon açacaktı. Beni karşıladılar ve bir araçla guesthouse’larına gittik. Guesthouse’un adı Monkhsuuri guesthouse. Odalar ger dedikleri o beyaz çadırlardan. Sezon sonu olmasının avantajları da yok değil. Çok az kişi var. O yüzden 5 kişilik gerde tek başıma kalıyorum. Hava kararmaya başladı. Tabi soğumaya da. Gerin içine girdim buz gibi. Gerde orjinal kalın kumaştan yapılmış. Eyvah dedim donduk. Ortada bir tane küçük soba. Bu soba hayatta ısıtamaz burayı diye düşünürken, Moğol bir amca geldi ve sobayı yaktı. On dakika içinde gerin içi öyle bir ısındı ki en son içeride şort tişört kaldım. Sabaha kadar sıcak kaldı içerisi. Bazen yerel halka güvenmek lazım sonuçta ilk defa ben kalmıyorum gerde.

Akşam yemeği olarak da at eti yedim. Gerçekten çok da güzeldi. Biraz sert, görünüşü de biraz ciğere benziyor ama tadı çok güzel. Kadının dediğine göre burada kış yemeğiymiş at. At eti insanı ısıtırmış.

Karakurum’dayım, gerde kalıyorum, bir de at eti yedim daha ne istiyeyim. Yarında Orhun yazıtlarını gördüm mü tam olacak.

Karakurum’a gelmekle Orhun yazıtlarına giden yol daha bitmiyor. Buradan daha 46 km uzakta bir yerdeymiş yazıtlar. Kadın özel arabayla götürebileceğini söyledi o da 40000 tögrög. Hadi bakalım sabah ola hayrola.