Uzungöl’de sabah erkenden eşyalarımı toparladım. Çadır komple ıslak, bilmiyorum ne zaman havalandırıcam. Önce Trabzon otogara, oradan direk Batum’a yola çıktım. Uzungöl’den 9:30 da çıkmama rağmen akşamüstü saat 4’te Batum’da oldum. Ne olursa olsun yoldayken evdeki hesap çarşıya uymuyor. O yüzden hiç sinirlenmemek lazım.

Otobüs sallanan sallana her ilçeye girerek Sarp sınır kapısına geldi. Bizi sınır kapısının önünde indirdi. Ben hemen Batum’a kadar bilet aldığımı söyledim fakat birşey değişmedi. Otobüslerin ve yolcuların değişik prosedürleri varmış. Otobüsler ve yolcular ayrı yerlerden geçiyorlarmış sonra sınırı geçince buluşuyorlarmış. Gireceğim kuyruğu görünce gözlerim yerinden fırladı. Yaklaşık 30 metre uzunluğunda bir insan yığını. Aynı bedava erzak dağıtımlarında gördüğümüz manzara. Çantayı sırtladım geçtim kuyruğa. En çirkefleri de akıllı geçinen Gürcü kadınlarıydı. Milletin gözüne baka baka sürtünerek önlere geçtiler. Ah bunu Türkiye’deki bir kuyrukta yapacaklar ki…

Neyse, o sıcağın altında iki saatte sınırı geçtikten sonra kendimi Gürcistan’da buldum. Para çevir, otobüsü ara derken bir hayli vakit geçti. Oradaki Türk otobüs şoförleri ile konuşmamda otobüslerin sınırı geçmelerinin biraz zaman aldığını öğrendim. Ben de atladım bir minibüse Batum’un yollunu tuttum.

Minibüs beni merkeze getirdi. Araç yolun ortasında, merkezde inecekleri indirdi. Ben de heyecan içinde minibüsten indim. Orada bir büfe buldum. Su alıp içerken. Acı acı korna sesi duydu. Baktım minibüsün şoförü bana gürcüce bir şeyler sesleniyor.  Parayı ödemeyi unuttuğumu hatırlayınca adamın ne söylemek istediğini çok iyi anladım. Ödemeye doğru giderken korna sesi hala kesilmedi çünkü arkadaki adam minibüs şoförüne bayağı sinirlenmişti. Arkadaki arabanın şoförü arabadan inip hışımla minibüse doğru ilerleyince ben hemen parayı ödeyip kavga başlamadan oradan uzaklaştım.

Biraz merkezde dolaşıp otel buldum. Bir duş alıp attım kendimi Batum sokaklarına.

Gelelim Batum’a… Batum, Acara özerk bölgesinin yönetim merkezi. Türkiye Sınırına 20 km uzaklıkta. Tam olarak Gürcistan’ın Antalya’sı. “Karadeniz’de denize mi girilir?” diyenleri utandıracak güzellikte 15-20 km uzunluğunda kumsala sahip. Dağları ve yeşillikleri de cabası.

Batum’da bir gün daha kalmaya karar verdikten sonra bütün akşam sokaklarda gezdim.

Ertesi sabah erkenden kalkıp direk Karadeniz sahillerine gittim. Kendimi buz gibi Karadeniz’e attım. Türkiye’deki Karadeniz sahillerine inat, Antalya’daki gibi kilometrelerce uzunluğunda çakıl plaj var. Tuz oranı da tam benlik. Aynı gölde yüzüyormuş gibi oluyor. Biraz yüzdükten sonra otele gidip üstümü değiştirip dışarı çıktım.

Batum’da neredeyse bütün gezilecek yer deniz kıyısındaki eski Batum yerleşim yerlerinin olduğu yerde. Hiç minibüs, otobüs uğraşmaya gerek kalmıyor. Akülü bisiklet, normal bisiklet çok yaygın bir gezme aracı. Onlardan bir tane kiralayıp gezilebilecek yerlere gezebiliyorsunuz.

Bahsettiğim bu kıyı şeridinde kilometrelerce uzunluğunda Batum Bulvarı var. Bulvar bizim bildiğimiz bulvarlara benzemiyor. Bulvarda Batum saat kulesi, Batum deniz feneri, dev dönme dolap, lunapark, dev gökdelenler, sütunlar, bambu koruluğu, dans eden sular, Piazza Meydanı, Nino ve Ali heykeli, kafeler, plajlar var.

Saatlerce buralara dolaştıktan sonra biraz da iç tarafları gezdim. Burada da astronomik saat, Batum tiyatro binası, avcı kadın heykeli ve dans eden sular var.

Gün batmaya başlarken son olarak da teleferiğe binip şehre yukarıdan baktım. Gerçekten güzel bir şehir.

Bu arada ilk teknoloji krizimi burada yaşadım. Cihazlar arasında veri transferi yapmaya yarayan aparat bozuldu. Düzelteyim derken dün akşam çektiğim fotoğraflar silindi. En sonunda bir elektronik mağazası buldum ve yenisini aldım. Hem de çok komik bir fiyata.

Akşam tekrar dün akşam çektiğim fotoları çekmeye gittim. Fakat şehir elektriğinde sorun vardı. Dönüp erkenden yattım.