Kapsülümde rahat bir geceden sonra sabah 10 gibi uyandım.  Şu üç dört günlük sürede tamamen dinleneceğim. 3 ekimde ikizim Seher ve arkadaşım Ece Tokyo’ya gelecekler. Yaklaşık 7 gün kalacaklar. Onlarla sabah sekiz akşam 10 durmadan dolaşacağız. Şehir büyük fazla mesai yapmazsak bitiremeyiz. Umarım onlar gelene kadar sağ ayağımın arkası da iyileşir.

Uyandıktan sonra yukarı çıkıp gökdelen manzarasını biraz daha seyrettim. Daha sonra bir kaç günü yayınladım.

Tokyo, 35 milyon nüfusu ile dünyanın en kalabalık şehri ve dünyanın en pahalı kenti. Tokyo körfezinde bulunan Tokyo, Japonya’nın dört ana adasından biri olan Hoşnu adasında. (Japonya’da toplam ada 3600 civarında) Suç oranı en düşük şehirlerinden biri. Tarihinde çok defa savaştan ve depremden yıkılmış ama yılmamış dimdik ayakta. Toplamda 23 semti var. Her yerin ayrı bir havası var. Benim kaldığım yer Asakusa. Diğerlerine göre daha geleneksel bir yer.

12 gibi Seherlere kalacak yer aramaya çıktım. Sokaklarda dolaşırken bir taraftan neyin ne olduğunu öğrenmeye çalışıyorum. Mesela her banka normal kartlara para vermiyor. Para vereni bulmak lazım. Sokaklarda sigara içmek yasak. Bir yerde sigara içme noktası bulmak lazım. Yerlerde bir tane çöp yok. Trafik tersten işliyor. Gerçi ben buna alışım. Normal elektrik prizi yok. Bir şeyi şarj etmek için bir adaptör almak lazım. Ben buna da alışığım. Eskiden İngiliz sömürgesine kalmış yerde yaşamanın faydaları bunlar.

Neyse akşama kadar tam 7 hostel ve 3 otel dolaştım. Arada sağı solu gezmedim de değil. İki tapınak üç tanede merkez dolaştım. Sadece bir otelde yer buldum. Japon klasiklerine uygun bir otel. Bakalım bayanlardan onay alırsam orada kalacağız. Fiyatı gecelik 5000 Japon yeni. (1tl=48 Japon yeni) bu arada benim kaldığım kapsülde 3000 yen.

Video

Burada dikkatimi çeken bir şeyde hosteller olsun, oteller olsun ayakkabı ile giremiyorsun. Terlik veriyorlar terlikle giriliyor. Aslında sokaklarda tek bir çöp bile olmamasına, tertemiz olmasına rağmen ayakkabıyla içeri almıyorlar.

Burada insanlar sokakta, bankada, markette bile o kadar nazik o kadar güler yüzlüler ki insan hayran kalıyor. Kiminle konuşsam son derece nazik ve güler yüzlü. Daha ortalıkta bir serseri görmüş değilim. Ayrıca insanlarda kafa eğerek selam veriyor. Ben kafa eğmenin biraz geyik olduğunu düşünüyordum ama ciddi ciddi kafalar hep önde. Ne hakkında olursa olsun bir diyalogdan sonra başlarını eğiyorlar. Benden küçük bir tavsiye bir Japon’la baş eğme yarışına girmeyin yoksa benim gibi kafanızı bir cama geçirirsiniz. Allahtan cam kırılmadı. 🙂

Burada insan, sistem öncelikli bir ülke ile ( örneğin Çin) insan öncelikli bir ülkenin ( örneğin Japonya) farkına çok rahat varıyor. Demek ki ( yine siyasete girmeyeyim diyorum ama parmaklarımın ucunu geldi.) İzm ile biten herhangi bir şeye çok bulaşmamak lazımmış. Asıl ve tek değer insanmış.

Şimdi oteldeyim. Dinleniyorum ve yazılarımı yayınlıyorum.

Ertesi gün Kalkıp bir kaç yazı daha yayınlayıp dışarı çıktım. Öncelikle otelin rezervasyonunu yaptırdım. Yine Asakusa da tam tapınağın yanında. Oldukça geleneksel bir otel.

Oradan Ueno’ya geçtim. Ueno, Asakusa’nın komşu semti. Tokyo’nun gezilmesi gereken semtlerinden biri. Çok büyük bir parkı ve Ameyoko adında ünlü bir caddesi var. Bu arada ayağımın geçti. Zaten o yüzden düştüm yollara. Umarım nüksetmez.

Parkta Tokyo Ulusal Müzesi, Tokyo Metropolitan Sanat Müzesi, Ueno hayvanat bahçesi, Tokyo Bilim Müzesi, Tokyo Batı Sanatları Müzesi, Ueno Royal Müzesi, buna benzer onlarca müze ve bir kaç tane tapınak var. Ben sadece bir kaç tapınağa girdim onun dışında parkta dolaştım. Parkta genelde kiraz ağaçları var. Baharda her yer kiraz çiçeği oluyormuş.

Oradan yine dolaşarak Asakusa’ya geldim. Saat 5’e geldi. Duş almaya 9uncu kata çıktım. Banyoya girdim. Gözlerime inanamadım. Ben duş alıp çıkıcam diye düşünürken. Karşıma bizim hamam çıktı. 4 kurnası, bir sıcak su havuzu bir de saunası var. Banyonun komple bir tarafı yere kadar cam. Sıcak su havuzunun içine girip gökdelenleri seyrediyorsun. Tabi benim bir duş almam, banyo sefasına döndü. Havuzda manzaranın keyfini çıkardım.

Akşam lobiye geçip yazıları yayımlayım, Tokyo dersime çalıştım. Sonra kapsülüme çekildim.