Normalde kasım ayı Tayland için yağışların azaldığı dönem fakat burada da mevsimlerde gariplik yaşanıyormuş. Sabah yağmursuz az bir güneş vardı. Bu gün Phi Phi de son günüm olduğu için sabahtan yürüyüşe çıktım. Küçük bir yer olduğu için dolandım durdum. Kumsalda uzun uzun yürüyüş yaptım.

Bankamatiğe uğradığımda yine para çekemedim. Bu garanti bankasının rezilliğine ettiğim laflardan dilimde tüy bitti. Kendilerini ne güzel tanımlıyorlar fakat işin aslına gelince yurtdışında rezil edip bırakıyorlar. Yine telefon konuşması, yine lafı geveleyen sersemin biri. Denecek fazla bir şey yok. Yaklaşık iki saat uğraşmadan sonra para çekebildim.

O kadar sinirliyim ki kendimi bir masaj salonuna attım. Bir saat ayak masajından sonra kendime anca geldim.

Masajdan çıktığımda saat iki buçuk olmuştu. Geminin kalkmasına bir saat kaldı. Ton Sai koyunda oturup denizi seyretmeye başladım. Çok garip bir şey yaşadım. Tam oturup denizi seyrediyordum. Çevremde de turistler var. Uzaktan yağmuru gördüm. Yağmur bize doğru geliyor. Ben yanlış mı gördüm diye çevreme bakındım. Baktım çevremdekiler de sağa sola bakınıyor. Göz göze geldik. İç tarafa sığınacak bir yer bulmak için koşmaya başladık. Herkes dükkanların olduğu tarafa doğru koşuşturuyor. Yaklaşık bir dakika içinde yağmur geldi ama nasıl bir yağmur anlatamam. Sanki yukarıda boru patlamış.

Yağmurun dinmesini beklesem de yağmur dinmedi. Yağmur altında limana gittim. Liman kalabalık, herkes sırılsıklam, dalgadan gemi yanaşamıyor. Cennette yaşadığımız duruma bak.

Öyle böyle sırılsıklam gemiye bindik. Yaklaşık bir buçuk saatlik bol sallantılı bir yolculuktan sonra Krabi’ye vardık. Feribot firması ile otobüs firması bir olduğundan otobüs firması 15 dakikalık gecikme için bizi beklemiş.

Tayland’da ulaşım o kadar karışık ve komik ki. Karışık diyorum çünkü ben dahil kimse bir şey anlamıyor. Bilet alıyorsun, biri sana “bin bin” diyor bir araca biniyorsun. Oradan inip ona biniyorsun. Kime, ne sorsan “okey okey” diyor. Ama neye okey dediğini ne o biliyor ne sen biliyorsun. Komik diyorum çünkü bu durum çok komik oluyor ve sonunda bir sorun yaşanmadan gideceğin yere gidiyorsun.

Neyse küçük bir araba bizi aldı bir otobüse getirdi. Birine bu otobüsün Bangkok’a gidip gitmediğini sorduk. “Hayır sizin ki 5 dakika sonra gelecek” dedi. Biri çıktı. Hepimizi o otobüse bindirdi. Neredeyse otobüsün tamamı turist. Biz çil yavrusu gibi bir oraya bir buraya koşuşturuyoruz. Bangkok’a tren bileti alan bir çift vardı. Muavine sordu. Muavin doğal olarak “okey okey” dedi. Onları da otobüse bindirdi.

Otobüse bindik yola çıktık. Ben içimden o çifte gülüyorum. Tren bileti aldılar otobüsle gidiyorlar diye. Yolculuğun yaklaşık ikinci saatinde otobüs durdu.Muavin “Bangkok’a otobüsle kim gidecek” diye otobüsün içinde anons etti. Bu da sorumu şimdi? Zaten otobüsteyiz ve Bangkok’a gidiyoruz. Sonra bizi dışarı çıkarttılar ve öndeki otobüse geçtik. Bangkok’a trenle gidecekler otobüste kaldı. Hiç bir şey anlamadım.

Yine süslü püslü bir otobüse bindik. Bu sefer otobüs dolu. Güya otobüs vip ve non stop ama otobüs hem rahatsız hem vip değil. Sadece alt kısım vip. Baya oturma grubu var aşağıda.

Gece 12 de bir yerde yarım saat durdu. Millet bir rahatladı. Sonrasında sabaha kadar yolculuğa devam.